مکانیزم اثر: ديکلوفناک‌ از مهارکننده‌های قوی آنزيم‌ سيکلواکسيژناز است‌ که‌ توليدطی 2 سال‌ گذشته‌ گزارشات‌ متعددی ازفلج‌ ناشی از تزريق‌ ديکلوفناک‌ در کودکان‌زير 13 سال‌ به‌ مرکز ثبت‌ و بررسی عوارض‌ جانبی داروها ارسال‌ شده‌ است‌.پروستاگلاندين‌، پروستاسايکلين‌ وترومبوکسان‌ را کاهش‌ میدهد.

فارماکونتیک: ديکلوفناک‌ از راه‌های خوراکی يا رکتوم‌ به‌طور کامل‌ جذب‌می گردد. حداکثر غلظت‌ سرمی 2 ساعت‌بعد از مصرف‌ خوراکی ايجاد می شود.اتصال‌ پروتئينی دارو 99 درصد بوده‌ ومتابوليت‌های دارو غيرفعال‌ و نيمه‌ عمر آن‌2 ساعت‌ است‌. دارو عمدتاً از راه‌ ادرار دفع‌می گردد.

مواردمصرف: ديکلوفناک‌ سديم‌ در درد والتهاب‌ ناشی از بيماری روماتيسمی شامل‌آرتريت‌ جوانان‌ و ديگر اختلالات‌ عضلانی ـ اسکلتی، دردهای بعد از جراحی و نيزنقرس‌ حاد به‌کار میرود.

از راه‌ خوراکی 75-100 mg/dayبه‌صورت‌ منقسم‌ در 2-3 مقدار منقسم‌ترجيحاً بعد از غذا مصرف‌ میگردد.

تزريق‌ در عمق‌ عضلات‌ سرين‌، در حالات‌حاد و بعد از جراحی به‌ميزان‌ 75mg/day(يک‌بار و در حالات‌ شديد دو بار در روز)

و حداکثر 2 روز انجام‌ می شود. در کوليک‌حالب‌ها، 75 ميلیگرم‌ تزريق‌ می شود که‌ در صورت‌ لزوم‌ 30 دقيقه‌ بعد تکرارمیگردد.

به‌ميزان‌ 100 ميلیگرم‌ و معمولا در شب‌استعمال‌ می شود.

موارد منع‌ مصرف‌: در بيماران‌ حساس‌ به‌ASA يا ديگر داروهای NSAID در بيماران‌دچار پورفيری کبدی نبايد مصرف‌ شود.کاربرد در دندان پزشکی:

تداخلات داروئی:در مصرف‌ همزمان‌ بامهارکننده‌های آنزيم‌ تبديل‌ کننده‌آنژيوتانسين‌ (ACE)، سبب‌ مهار اثر ضدفشار خون‌ اين‌ داروها گرديده‌، و احتمالاخطر نارسايی کليوی و هيپرکالمی راافزايش‌ میدهد. مصرف‌ داروهای ضدميکروبی از دسته‌ کينولون‌ها همراه‌ديکلوفناک‌ خطر بروز تشنج‌ را افزايش‌میدهند. خطر سميت‌ کليوی در صورت‌مصرف‌ همزمان‌ سيکلوسپورين‌ وديکلوفناک‌ افزايش‌ میيابد. دفع‌ ليتيوم‌ و نيز احتمالا متوترکسات‌ به‌وسيله‌ اين‌دارو کاهش‌ يافته‌، سميت‌ آنها افزايش‌میيابد.

نکات قابل توصیه:1 ـ در سابقه‌ زخم‌ معده‌يا اختلالات‌ شديد کبدی با احتياط مصرف‌شود.

2 ـ در محل‌ تزريق‌ ممکن‌ است‌ دردوگاهگاهی صدمات‌ بافتی ايجاد گردد.

3 ـ مصرف‌ شياف‌ ممکن‌ است‌ سبب‌تحريک‌ موضعی گردد.

4 ـ شکل‌ تزريقی اين‌ دارو در کودکان‌ زير13 سال‌ نبايد مصرف‌ شود.